Laëtitia GIRAUD

Om het realistische factuurwerk van Laëtitia Giraud, wiens stromen het schilderen veroordelen, beter te begrijpen, moeten we het proces misschien beschrijven. Zoals elke artiest heeft Laëtitia Giraud procedures voor zichzelf gecreëerd en het zijn deze procedures die ons in staat zullen stellen haar productie beter te begrijpen.

Op het eerste gezicht behandelen we 3 hoofdthema's: portret, nachtelijk en naakt.

Dit lijkt ons misschien verwarrend. Welke relatie tussen deze 3 thema's? Misschien niet.

Het is eerder een demonstratiewerk dan een demonstratie (er wordt op gewezen). Laëtitia Giraud nodigt ons uit om haar emoties te delen, die haar in één oogopslag doordringen. Laëtitia Giraud begint haar werk altijd met een fotografische handeling die een impressie fixeert, een emotie met het oog op een picturale transcriptie (al dan niet doorgegeven door computertruwing) die daardoor oploopt in een laag van sensaties, emoties, een werk van lagen, een paranormale archeologie, waarop de titels van bepaalde schilderijen zijn geënt. Deze nieuwe emotionele velden van auditieve of narratieve mnemonische aard die a priori niets met schilderen gemeen hebben, worden, afgezien van de willekeurige link die het tot stand brengt, toegevoegd aan de reeds aanwezige emotionele en gevoelige lagen (wat Gilles Deleuze zou noemen, blok d 'effect / percept blok). Deze blokken, deze conglomeraten zijn logisch in een oneindige ruimte.